ÖFKELİ ÇOCUĞUNUZA SORABİLECEĞİNİZ YARDIMCI SORULAR

Çocuğunuz öfkelendiğinde bu durumla ilgili yapmanız gereken ilk adım karar vermektir. Nasıl davranacağınıza, iletişimini ne üzerine (duygular mı davranışlar mı) kuracağımıza ve en önemlisi kendi öz düzenlememizi nasıl sağlayıp neler yapabileceğimize karar vermek...

Öfkeye öfke ile karşılık vermenin veya öfkenin (duygunun kendisini) durdurmaya ve geçişini hızlandırmaya çalışmanın kimseye bir faydası yoktur. Öfkelenen çocuğunuz beraberinde olumsuz davranışlarda sergiliyorsa bunun tek sebebi, kendi sakinleşme becerisini henüz sağlayamaması ve bildiği yöntemler üzerinden ebeveynine çağrıda bulunmasıdır.

BİZ BU ÇAĞRIYA NASIL CEVAP VERİYORUZ VE ÇOCUĞUMUZA NASIL MODEL OLUYORUZ ?

Çocuklar, kendi sakinleşme yöntemlerini bulan, bunları günlük hayatta pratik bir şekilde uygulamaya çalışan ve önce kendisi ile olumlu konuşabilen ebeveynler görmek isterler.

BEN ÇOCUĞUMUN ÖNÜNDE ÖFKEMİ NASIL DÜZENLİYORUM?

O BENDEN HANGİ BECERİLERİ ÖĞRENİYOR?

(derin nefes almak,egzersiz,mırıldanmak,uğraş bulmak,su içmek...)

ÇOCUĞUMLA BİRLİKTE BİR KRİZ ANINDA İYİLEŞMEYİ SEÇİYOR MUYUM?

Öfkeli çocuğunuzu yalnız bırakmak ona kendini çaresiz hissettirebilir. Yalnız bırakılmayı layık hissettiği için öfkesi daha da artabilir. Yapmam gereken çocuğum öfkelendiğinde tıpkı bir kahraman gibi özel güçlerimi ortaya koymaktır. Bu yüzden çocuğunuza bazı soruları sormadan önce öfke anında bedenen ve ruhen onunla kalabilmeyi ve onun bu yaklaşıma değer bir çocuk olduğunu hissettirmeyi amaçlıyoruz.

HERHANGİ BİR PROBLEMİ ÖFKE,KAYGI,STRES GİBİ DUYGULARIN YÜKSEK VE YOĞUN HİSSEDİLDİĞİ ZAMANLARDA ÇÖZEMEYİZ

Öfkeliyken anlaşılmadığınızı ve terk edildiğinizi düşünün:

"Seninle uğraşamam şimdi"

"Gözüm görmesin seni, git odanda ağla"

"Bu yaptığını düşünene kadar seninle konuşmayacağım"

BU CÜMLELERİ DUYMAK SİZE NASIL HİSSETTİRDİ?

Kaç yaşında olursak olalım sakinleşmek için desteğe ihtiyaç duyabilir,güvende hissetmek isteyebiliriz. Hayatınızın her alanında anlaşıldığımızı bilmek bize iyi gelir ve tek başımıza yönetmekte zorlandığımız durumlarla karşılaşabiliriz. Tıpkı çocuklar gibi...

Gelin şimdi hep birlikte "neden öfkelendin,ne oldunyine,niye ağlıyorsun,kendine gelir misin,güzel davranır mısın?..." gibi cevabı olmayan sorular sormak yerine kullanabileceğimiz doğru ifadelere bir göz atalım:

BİRTANEM MERAK ETME,BEN BURADAYIM.BİRLİKTE DAHA GÜVENLİ BİR YERE GİDELİM Mİ?

SANA NASIL YARDIMCI OLABİLİRİM?

ZORLANDIĞINI GÖRÜYORUM. BİRAZ MOLA VERMEK İSTER MİSİN?

HMM... BAKALIM DOĞRU ANLAMIŞ MIYIM, YA ÇOK KIZDIĞINI SÖYLÜYORSUN. DOĞRU MU ANLADIM?

AZ ÖNCE SENİ DİNLEYEMEDİM. BU YÜZDEN BANA KISDIN SANIRIM. YENİDEN BAŞLAYALIM MI?

GALİBA AKLIMA BİR FİKİR GELDİ? DUYMAK İSTER MİSİN?

SENİN DAHA GÜZEL KELİMELERİN OLDUĞUNU BİLİYORUM. ONLARI KULLANMAK İSTER MİSİN?

ŞUAN İŞİMİN OLMASI SENİ KIZDIRIYOR, BUNU GÖREBİLİYORUM. YANIMDA HANGİ OYUNU OYNAMAK İSTERSİN?

ŞUAN BENİM İÇİN DE ÇOK ZOR. LÜTFEN BANA YARDIMCI OLUR MUSUN?

SANA SARILMAMI İSTER MİSİN? BELKİ SONRA DA BİRAZ SOHBET EDERİZ.

Çocuğunuz bu sorulara cevap vermeyebilir. Bu durumdu çocuğunuzun sakinleşmesini bekleyerek onun yanında olduğunuzu hissettirin. "ben buradayım,seninleyim" gibi çocuğunuzla kalın. 💓